Алғыс арқалағанға не жетсін!

Ұлы даланың ұлан белін жайлаған, сөзі жұпар аңқыған, танымы табиғатпен біте қайнасқан халқымыздың ізгі қасиеттерінің бірі – ақжарылқап пейілімен, адал көңілімен алғыс айта білу болса керек.

Бабаларымыз аңсарын тыңдап, бауыры еріген ана жерге алғыс айтып, желілі биенің желінінен шыққан алғашқы ақты жерге татқызады. Қыдыра жалды құла айғырдың құйрығына май жағып, Қамбар ата әулетіне алғыс айтады. Ақбоз үйін алты айналып, алғашқы жаңбырда көктен жаудырған, жерден өндірген мейірімі шалқар бір тәңірге алғыс айтады. Қарап отырсаңыз, дәстүрлі қазақ қоғамында бәрі де жарастықта, өзара алғыс пен тағзымда өмір сүру қастерлі дәстүрге айналған.

Сол секілді адам баласы осынау құсни ғұмырда аялы алақаны мен өмір сыйлағаны үшін – анаға, берік қорған болғаны үшін – әкеге алғыс айтып өтері хақ. Анығына бақсақ, алғыс айту – адамзат мәдениетінің биік шыңы.

….Сайып келгенде, қоғамды игі өзгерістерге бастайтын, жүректі шуаққа бөлейтін шынайы адами қарым-қатынас. Алғыс – жүректі толқытқан мейірім мен ризалықтың сыртқа сөзбен шыққан формасы. Сондықтан бұлағай заманда барымызды бағалап, жақын жандардан жақсы лепесімізді аямайық. Аяулы өмірде алғыс айтқанға һәм алғыс алғанға не жетсін!

Баршаңызға мың алғыс!

Дархан ҚЫДЫРӘЛІ